Wawrzyn szlachetny

Nazwa polska: Wawrzyn szlachetny

Nazwa łacińska: Laurus nobilis

Rodzina: Wawrzynowate - Lauraceae

Pochodzenie: Basen Morza Śródziemnego

Wawrzyn szlachetny to wiecznie zielony krzew lub drzewo. Może osiągać wysokość ponad 10m i wiek powyżej 100 lat. Liście lancetowate, na brzegu faliste, do 3cm szerokości i 10cm długości. Przy rozcieraniu wydają charakterystyczny zapach. Kwiaty żółte, zebrane po 4-6 w pachwinach liści. Roślina kwitnie w marcu i kwietniu.

Wawrzyn uprawiany był już w starożytnej Grecji i Rzymie. Jest rośliną ozdobną, często stosowaną na żywopłoty w krajach o sprzyjającym klimacie. Wawrzyn stosowany jest w przemyśle zielarskim, kosmetycznym i sztuce kulinarnej. Suszone liście, znane jako liście bobkowe lub liście laurowe, są używane jako przyprawa, np. jako dodatek do bigosu, gulaszu, mięsa, są także składnikiem hinduskiej mieszanki przyprawowej „garam masala”.

W starożytnej Grecji wierzono, iż wawrzyn to boskie drzewko, własność Apollina (stąd wieńce laurowe dla zwycięzców zawodów olimpijskich). Liście ponadto miały zabezpieczać budynek przed piorunami, a ludzi przed chorobami i czarami. Z czasem laur w postaci girland stał się często wykorzystywanym motywem architektonicznym. Od bardzo dawna przypisywano mu moc oczyszczającą oraz traktowano jako symbol pokuty. Stąd też żołnierze wracający z pola bitew nieśli gałązki lub wieńce laurowe, które miały ich oczyścić z przelanej tam krwi. Później zaczęto je traktować jako symbol zwycięstwa i triumfu.